Wiór osikowy to strugane deseczki o długości 40 cm, szerokości 8-10 cm i grubości 4-5 mm. Robi się je z drewna osikowego. Inne wióry drewniane wytwarza się z drewna świerkowego i sosnowego. Wszystkie wióry drewniane są strugane wzdłuż włókien, dzięki czemu nie pękają i nie kruszą się podczas układania.
Za najlepsze uważa się wióry osikowe, które nie wchłaniają szybko wody, a ich specyficzny zapach odstrasza szkodniki.
Wiór impregnowany
Jesteśmy w stanie na każdą budowę dostarczyć wiór impregnowany zanurzeniowo, dzięki czemu wszystkie warstwy wióra osikowego na dachu są zaimpregnowane, co powoduje znaczne przedłużenie "żywotności" poszycia dachu.
Wiór impregnowany zanurzeniowo w wysokiej klasy impregnacie zabezpiecza przed korozją biologiczną oraz technicznymi szkodnikami drewna.
Oferujemy również impregnację ogniochronną w wodorozcieńczalnym preparacie zabezpieczającym drewno przed ogniem. Impregnat nie powoduje korozji stali.
Preparaty posiadają wysoką zdolność do penetracji w głąb drewna. Prawidłowo zabezpieczone drewno zgodnie z aprobatą techniczną ITB jest materiałem niezapalnym.
Stosowane przez nas preparaty do impregnacji posiadają wszystkie niezbędne pozwolenia, atesty higieniczne oraz deklaracje zgodności
Na jakie dachy?
Nachylenie dachu, który ma być wykończony wiórami, nie może być mniejsze niż 25°, najlepiej, jeśli wynosi 30-45°. Wióry są lekkie, dlatego konstrukcja nie musi być masywna.
Ważne aby dachów z wióra osikowego nie kłaść na budynkach ogrzewanych gazem,
gdyż gaz oraz opary gazowe przyczyniają się do szybszej degradacji dachu.
Wiórkowa robota.
Wióry można mocować bezpośrednio do deskowania (zaimpregnowanego środkiem chroniącym przed grzybami i szkodnikami), do deskowania pokrytego papą lub do podkładu z kontrłat, folii wstępnego krycia i łat (podobnie jak w przypadku dachówek lub blachodachówek).
Jeśli poddasze jest nieocieplane, nieużytkowe, wióry przybija się do łat mocowanych bezpośrednio do krokwi w rozstawie zależnym od długości wiórów (najczesciej 40 cm). Do pełnego deskowania przybija się kontrłaty i łaty o przekroju 4 x 6 cm. Trzeba wówczas zamontować w pokryciu wywiewki, które zapewnią wentylację pokrycia. Układa się wilgotne wióry; mają one dużą elastyczność i łatwiej je mocować. Wilgotne wióry przybija się do deskowania lub do łat gwoździami grubości 1,3-1,5 mm i długości powyżej 45 mm. Zwykle potrzeba około 200 gwoździ na 1 m2 pokrycia. Wióry układa się z zachowaniem 2-centymetrowego zakładu. Każdy kolejny ich rząd jest przesunięty ku górze o blisko jedną czwartą długości wióra.
Trzeba je mocować na przemian - jeden rząd skierowany w lewo, drugi w prawo - przykrywając trzy czwarte poprzedniego rzędu wiórów (metodą "na warkocz"). Po ułożeniu wiórów powstaje pokrycie siedmio-dziewięciowarstwowe. Ze względów przeciwpożarowych do ocieplenia najlepiej zastosować wełnę mineralną. Układa się ją w tradycyjny sposób - między krokwiami.
Ważne jest aby wokół komina zamontować szczelny kołnierz z blachy powlekanej.
Jak należy konserwować wióry?
Najważniejszy jest pierwszy rok po ułożeniu. Wtedy wióry wysychają - dach się "układa" i przybiera srebrzystoszarą barwę, która z upływem czasu staje się coraz ciemniejsza. Po zamontowaniu pokrycia należy unikać - przynajmniej na początku - zbyt częstego chodzenia po dachu.
Jeżeli wiór nie został zabezpieczony odpowiednimi preparatami przed położeniem go na dachu, to po roku powinno się zaimpregnować wióry preparatem ogniochronnym (polecaną metodą jest natrysk), a po dwóch latach - preparatem chroniącym przed grzybami i owadami.
